Η πραγματική πείνα είναι υπομονετική και έχει τη βάση της στο στομάχι. Αυτή η πείνα δημιουργεί κενό, τράβηγμα ακόμη και πόνο στο στομάχι. Θα προτιμούσαμε να τρώγαμε σε σύντομο χρονικό διάστημα αλλά μπορούμε να περιμένουμε κιόλας. Συμβαίνει σε γενικές γραμμές μετά από 4 με 5 ώρες από το προηγούμενο γεύμα και είμαστε ανοιχτοί να καλύψουμε την πείνα μας με διάφορες διατροφικές επιλογές. Αφού αυτή η πείνα έχει ικανοποιηθεί δεν νιώθουμε ενοχές. Νιώθουμε όμορφα και γεμάτοι ενέργεια.
Στον αντίποδα, η συναισθηματική πείνα είναι ξαφνική. Τη μία στιγμή δεν πεινάμε καθόλου και την αμέσως επόμενη πεινάμε πάρα πολύ και θέλουμε να καλύψουμε άμεσα την ανάγκη αυτή. Συνήθως θέλουμε να φάμε το φαγητό που μας έχει προσκολληθεί στο μυαλό όπως για παράδειγμα σοκολάτα ή πίτσα. Η πείνα αυτή βρίσκεται ψηλά στο στόμα και στο λαιμό και δεν έχει να κάνει με το στομάχι. Η σκέψη μας προσκολλάται στο επιθυμητό φαγητό και δεν το ξεχνάμε μέχρι να το φάμε. Μπορούμε να καταναλώσουμε μεγάλη ποσότητα σε μικρό χρονικό διάστημα. Στη συνέχεια ακολουθούν ενοχές. Τρώμε για να αισθανθούμε καλύτερα και τελικά καταλήγουμε να κατηγορούμε τον εαυτό μας δίνοντας παράλληλα υποσχέσεις πως από αύριο θα ξεκινήσω δίαιτα. Μήπως σου θυμίζει κάτι αυτό;
